Het gat in ons evangelie – Richard Stearns

‘Soms zou ik God willen vragen waarom Hij armoede, lijden en onrecht toelaat, terwijl Hij er iets aan zou kunnen doen.’
‘Waarom vraag je het Hem dan niet?’
‘Omdat ik bang ben dat Hij mij dezelfde vraag stelt.’ – Anoniem

Wéér (zie mijn vorige blog) moest ik mij door pagina’s vol aanbevelingen én een voorwoord én een ‘voor Renee’, -de vrouw van de auteur-, én een woord van dank én een inleiding én een proloog (wat volgens mij ook gewoon een ‘voorwoord’ is) heen ploegen voordat dit boek eindelijk op bladzijde 40 begon! Echt waar. Dat is zo ongeveer halverwege… Nou ja, min of meer dan.
Het is echt even wennen: die bewieroking. Ik bedoel: waarom zou ik zelf niet kunnen bepalen of dit boek al dan niet goed is. Waarom moeten anderen mij dat eigenlijk vertellen. Waarom zou ik ook maar aan een boekenblog beginnen als het gras op die manier al voor mijn voeten wordt weggemaaid… ?!
Nu kun je natuurlijk zeggen: waarom lees je dat dan allemaal! Nou, omdat ik eigenlijk toch wel nieuwsgierig ben naar wat grootheden als Madeleine Albright en Bono en Bill Hybels en Andries Knevel en Joël Voordewind over dit boek zeggen. Ik kan daar toch maar mooi een hoop van leren: hoe promoot ik zo goed mogelijk een boek voor de IZB. Ja toch?!
Maar ik denk dat ik het snap: het vorige boek was van Gea Gort. Zij studeert: in de VS. De schrijver van dit boek, Richard Stearns, woont: in de VS. Dus waarschijnlijk is dit gewoon de Amerikaanse ‘way of life’: een overgewaaide trend die ik heb gemist. Ik loop hopeloos achter. Ik stam nog uit de tijd dat schrijvers hun dankwoordjes bescheiden achterin hun boek zetten.
Die Amerikanen: altijd een tikkeltje overdreven.
Nou, dit illustreert dan tevens perfect mijn belezenheid op het gebied van populaire Amerikaanse theologie: niet dus.

Richard Stearns, is directeur van de Amerikaanse tak van de grootste hulporganisatie ter wereld: WorldVision. En ik zeg het maar gelijk: wat hij hier doet is niet meer ‘schrijven’ – maar ‘hersenspoelen’! Eerst irriteert het je, dan word je boos, vervolgens stil, en voor je het weet zit hij ineens ‘in je hart’.

Stearns laat in dit boek zien wat armoede is, wat honger en dorst teweeg brengen, wat ziekten als aids en malaria aanrichten, wat onderdrukking, misbruik, corruptie, onrecht en leed met je doen, wat geweld aanricht. De wereld staat in lichterlaaie: “… we moeten als christenen onze hoofden niet in het zand steken en net doen alsof het goed gaat met de wereld, omdat het met onszelf goed gaat…”.

Waar Gea Gort (zie mijn vorige blog) haar missie beperkt tot de stad, gaat Richard Stearns er wereldwijd tegenaan. En dat is heel heftig. Heeft Gea Gort het nog voorzichtig over christenen die ‘van hun ladder afkomen’; bij Richard Stearns denk ik eerder aan het geblêr van Peter Koelewijn:
“… Kom van dat dak af… ik waarschuw niet meer!...”.
Het gevaar bij Stearns is dat hij met zijn duizelingwekkende aantallen en globale statistieken een verhaal heeft dat al gauw abstract wordt. Dat onderkent hij zelf ook. Het boek van Gea Gort is veel meer voorstelbaar, omdat het door de kleinschaligheid dichtbij blijft.

Stearns: “… Gisteren zijn er ruim 26.500 kinderen gestorven door armoede en dat gebeurt vandaag opnieuw, en morgen, en overmorgen. In één jaar zullen er een kleine tien miljoen kinderen sterven…”.

“… Aids kan het best worden bestreden door preventie, en dus heeft Living Hope (een christelijke Zuid-Afrikaanse aidsbestrijdingsorganisatie) een heel leger mensen uitgerust met kennis over levensvaardigheden. Ze mengen zich onder de mensen en werken voornamelijk met jongeren. In de gemeenschap komen drugsgebruik, bendes, prostitutie, verkrachting en alcoholisme voor. Thomas zegt het volgende over de nood van jongeren in deze sloppenwijken: ‘Er zijn geen dromen. De gedachten zijn ook arm.’ Thomas vertelde het verhaal van een veertienjarig meisje, dat hem had uitgelegd waarom ze al zo jong seksueel actief was. Ze zag een toekomst voor zich zonder werk, zonder opleiding en zonder hoop. ‘Ik besloot zoveel mogelijk seks te hebben. Hopelijk heb ik op mijn vijftiende aids en ben ik op mijn twintigste dood,’ zei ze tegen hem. ‘En dominee, ik vind dat ik goed op weg ben.’…”.

“… Wereldwijd heeft bijna één op de zeven, 854 miljoen mensen, niet genoeg te eten om zich in leven te houden. Het is een vicieuze cirkel – de armen hebben honger, en hun honger houdt hen arm…”.

“… Ik denk niet dat ik ooit eerder op een plek ben geweest die geestelijk zo duister is als Gulu, Noord-Oeganda. Gulu is al meer dan twintig jaar het middelpunt van gewelddadige wreedheden die gepleegd worden door het zogeheten Verzetsleger van de Heer en hun monsterlijke leider, Joseph Kony, die zichzelf presenteert als zoon van God. Als de satan leeft en zich in onze wereld manifesteert, is hij beslist aanwezig in deze sektarische en wrede groepering. Dit verzetsleger ontvoert kinderen die vervolgens gedwongen worden tot moord, verkrachting en zelfs kannibalisme. Men vermoedt dat Kony tijdens zijn schrikbewind meer dan achtendertigduizend kinderen heeft ontvoerd, een aantal daarvan heeft vermoord en de rest gedwongen heeft te moorden door hen als kindsoldaat te gebruiken…”.

“… Elk jaar sterven er minstens vijf miljoen mensen aan ziekten die te maken hebben met vervuild water. Miljoenen ouders hebben te maken met een situatie die ze niet kunnen winnen – ze moeten hulpeloos toekijken hoe hun kinderen omkomen door gebrek aan water. De andere mogelijkheid is dat hun kinderen sterven aan diarree, want het enige water dat ze hebben is besmet…”.

Maar Stearns heeft hoop. Dit lijden hoeft niet! Dat is een prachtige december-gedachte.
Als alle christenen wereldwijd op staan, en eindelijk eens gaan doen wat de Bijbel zegt: tienden van hun inkomen geven, de wees en de weduwe bijstaan, de hongerigen te eten geven, de dorstigen te drinken geven, de naakten kleden, de gevangenen bezoeken, en gerechtigheid nastreven, dan zou dat het ergste leed lenigen, dan zou de hemel op aarde (bijna) mogelijk zijn.
“… Heb God lief. Heb je naaste lief. Dat is alles. Dat is de ‘Bijbel van dummies’...”. Stearns predikt niets minder dan een christelijke revolutie: “… Jezus vroeg zijn volgelingen niet om een paar goede werken te doen, ze moesten de wereld op zijn kop zetten…”. Want: “… Van naar de kerk gaan word je geen christen, net zo min als je een auto wordt door in de garage te staan…”.
God kan een geparkeerde auto niet besturen.
"...Een kerk die binnen vier muren leeft is geen kerk...".

Hij pepert ons in hoe goed we het hebben: “… Als je dit jaar 25.000 dollar (ongeveer 17.000 euro) verdient, ben je rijker dan negentig procent van de wereldbevolking! Als je vijftigduizend dollar (ruim 35.000 euro) verdient, ben je rijker dan 99 procent van de wereld!...” en “… als je je realiseert dat 93 procent van de wereldbevolking geen auto heeft, ziet je oude roestbak er nog goed uit…”.

Dus: wat ga je eraan doen?

“…Als je denkt dat je te klein bent om iets te betekenen, probeer dan eens in een afgesloten ruimte te slapen waar een mug is…” - Afrikaans gezegde

“… Wees de verandering die je in de wereld wilt zien…” – Mahatma Gandhi

Armoede, onrecht, corruptie, ziekte, leed en het uitbuiten van mensen vormen een bespotting van Gods naam. Onze wereld ligt in puin. Het is tijd om ons te gaan inzetten.

“… Robert Kennedy zei eens: ‘Er zijn mensen die naar de dingen kijken zoals ze zijn en vragen “Waarom?”. Ik droom van dingen die er nog niet zijn en vraag “Waarom niet?”. Is het niet allemaal een kwestie van perspectief? Wat zie je wanneer je naar de pijn en het leed van de wereld kijkt? Zie je een ondervoed kind of een toekomstige boer? Een kind zonder opleiding of een potentiële onderwijzer? Zie je een bang kind, in elkaar gedoken in een vluchtelingenkamp – of zie je een toekomstige leider? Als je naar de gezichten van de armen, de uitgestotenen en de verdrukten kijkt, zie je dan hopeloosheid of zie je mensen die gemaakt zijn naar het beeld van God, met het vooruitzicht op een hoopvolle toekomst? Als christen kunnen wij naar onze gebroken wereld kijken, onze schouders ophalen en zeggen: ‘Zo is het nu eenmaal’. Of we kunnen dromen van hoe het ‘zou kunnen zijn’ – als we allemaal meedoen. Is het niet beter één kaars aan te steken dan het duister te vervloeken? En wat zouden we kunnen bereiken als we niet één maar vele kaarsen aansteken? Het licht van een kaars is voldoende om het duister te verjagen, maar het licht van een miljoen kaarsen kan de duisternis vernietigen…”.

Volgens Stearns is de zorg voor de armen een verwaarloosd aspect van ons geloof.
“… Meer dan tweeduizend Bijbelteksten gaan over armoede en gerechtigheid…”.
Er ontstaat een gat in het evangelie als christenen alleen maar geloven en niets ‘doen’.
Er is een gat in de wereld, dat christenen moeten vullen.

Martin Luther King zei ooit: “… Als de kerk vandaag niet de opofferende geest aanneemt van de vroege kerk, zal ze haar echtheid kwijtraken, de trouw van miljoenen verspelen en afgewezen worden als een irrelevante maatschappelijke organisatie, zonder betekenis voor de twintigste eeuw. Elke dag ontmoet ik jonge mensen bij wie teleurstelling in de kerk is omgeslagen in pure afschuw…”. Als je het hebt over een ‘profetische blik’!

Maar, zoals een jounalist van het ND terecht opmerkte, als wij allemaal een soort ‘moeder Teresa’ worden zou het effect op onze economie rampzalig zijn. Dus dat is nou ook weer niet de bedoeling. Zeker niet in deze tijden van eurocrisis. Laten we eerst maar eens beginnen om met z'n allen heel gewoon ergens donateur van te worden... en misschien kunnen we dan ook nog een Afrikaans kind gaan sponsoren...

“Let our hearts be broken by the things that break the heart of God” – Bob Pierce, oprichter WorldVision.

“Het gat in ons evangelie” is voor € 19,95 rechtstreeks te bestellen bij internetboekhandel IZB-Ark als je hier klikt (IZB-Ark is onderdeel van de IZB, een missionaire organisatie binnen de Protestantse Kerk in Nederland, PKN, die gemeenten en gemeenteleden adviseert, stimuleert en ondersteunt door middel van toerusting, materialen en missionair werkers).

Uitgave: Gideon - 2011